Baliflits 15 2018

16 maart 2018 - Sanur, Indonesië

lieve mensen.

Hier ben ik dan weer even, ik weer het ik heb jullie een beetje in de steek gelaten en niet omdat er niets te beleven was. Maandagavond even naar een hotel geweest waar onze vrienden Harm en Marijke altijd verblijven. Soms worden mails niet beanrwoord en dan is het makkelijk dat je vrienden hebt op Bali, die even voor je informeren. Dave de eigenaar was er niet, maar wel op dinsdagmorgen. Wij dinsdagmorgen met de strandspullen op de fiets weer naar Sindhu en jawel hoor Dave was aanwezig. Hij had geen e-mail gehad en zal nu contact opnemen met Harm en Marijke. Dus ook weer geregeld. Normaal fietsen we altijd rechtstreeks over " de weg" naar het strand, maar omdat we bijna bij het strand waren, zeg ik tegen Roeland, we kunnen ook wel over de boulevard naar het strand van de locals, waar we dagelijks te vinden zijn, fietsen. Zo gezegd, zo gedaan. Het lastige hierbij is dat er hekjes staan waar je steeds af moet stappen. Waren we langs de andere kant gegaan, dan hadden we iets heel anders gezien. Jan en Gepke wilden even naar de kapper en zijn even na ons vertrokken. Op de hoek, voor de mensen die hier bekend  zijn, bij Rasa Senang, komt een auto vlak voor Jan rijden en stopt plotseling, Hij kan nog remmen, maar niet zo gauw afstappen en valt. Gep die achter hem fietst (wat ze nooit doet) ziet hem vallen en vraagt of ze hem kan helpen om op te staan, helaas ging dat niet. Gep terug naar Bumas, waar ze Jozef tegen komt en vraagt of hij haar wil helpen, inmiddels is heel Bumas uitgelopen om Papa Jan te helpen. Er wordt een ambulance gebeld en er wordt gezorgd dat hij niet in de felle zon ligt ,door een paraplu boven hem te houden en de menukaart wordt als waaier gebruikt. Als de ambulance eindelijk komt. Duurt altijd lang als je ligt te wachten. In het ziekenhuis blijkt al gauw, wat de omstanders al verwachten dat zijn heup is gebroken. Het is een lelijke breuk en kan niet gefixeerd worden. Jozef is meegegaan met Gep naar het ziekenhuis en heeft alle instanties in Nederland in werking gezet. De Friesland geeft direkt toestemming voor alle kosten die gemaakt zullen worden. Ee opluchting dat het zo makkelijk ging. Hoef je je daar geen zorgen over te maken. Ook Allianz en Eurocross worden ingeschakeld. Dan denk je dat alles is geregeld. Jan wilde eerst hier in eerste instantie niet geopereerd worden en hebben we geprobeerd om te vragen voor repatriering naar Holland. Na telefoontjes over en weer leek het beter dat hij toch hier geopereerd zou worden. Jan h moest eerst toestemming geven.de zonen van Jan en Gep regelden de boel in Holland en wij probeerden de boel hier te regelen.waar eerst gezegd werd dat hij woensdag geopereerd zou worden, bleek dat niet te kunnen in verband met gebruik van bloedverdunners. Het zou zondag of maandag worden. Gisteremorgen kwam de orthopeed langs en die wilde zeven dagen zonder bloedverdunners. Dus staat hij voor a.s. Woensdag genoteerd als het bloed goed is. Jacob is gisteravond hier aangekomen om met de artsen te praten om hem alsnog naar Holland te krijgen. Momenteel werkt de Instanties in Holland nog niet erg mee, ze zeggen  dat hij in een goed ziekenhuis ligt en dat ze de operatie ook hier wel kunnen doen. We vinden ze soms wel een beetje irritant, want op de vraag, hoe komt het met ons visum, welke volgende week vrijdag afloopt zijn ze heel nonchalant. Er wordt gewoon gezegd dan betaald U een "kleine " boete op het vliegveld en dan is er niks aan de hand.of U laat Uw visum even verlengen. Uit ervaring weten we dat dit niet zomaar gaat. Het is heel gemakkelijk om dit te verondersrellen dat dit zo maar gaat. Degene aan de telefoon is waarschijnlijk nog nooit in deze landen geweest. Gisteravond weer even bij Jan geweest, ze houden hem onder de morfine en zo is de pijn te houden. Jacob en Gepke gaan straks weer naar Denpasar en dan hopen ze spijkers met koppen te zullen slaan. Het is een heel gedoe allemaal. Je weet niet waar je aan toe bent en ook niet wat je moet doen. Inmiddels hebben we de koffers van hun in zoverre ingepakt, dat als het nodig is dat ze zo kunnen vertrekken. We worden hier  door Nyoman en Gede enorm geholpen met vervoer, daar hoeven we niet over in te zitten. Het hele hotel leeft mee, dat is een heerlijk gevoel. Echt een familiehotel. We hopen dat er spoedig een doorbraak komt met de verzekeringen en dat we nog iets voor ze kunnen doen. Ik vind het heel vervelend dat wij donderdag naar huis gaan en als alles nog niet geregeld is we ze hier moeten achterlaten. We zeggen toch altijd: samen uit, samen thuis!  Morgen is het hier Neypi, oftewel Quiet Day, we mogen het hotel niet uit, er rijdt geen verkeer, er komen geen vliegtuien binnen en er gaan 24 uur ook geen vliegtuigen uit en als het donker wordt gaan de lichten uit. Ach voor een dag is dit niet zo erg, kunnen we een beetje bijslapen aan het zwembad. Lieverds dit is het dan weer voor even. Tot de volgende flits.💋💋💋

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

3 Reacties

  1. Robert Steur:
    16 maart 2018
    Guttegut, wat een narigheid allemaal. Wachten op je operatie in het buitenland en bovendien al het geregel er omheen. Gelukkig maar dat J en G op jullie kunnen rekenen. Bovendien meerdere helpende handen om hen heen. Veel sterkte.
  2. Anneke de Haan:
    16 maart 2018
    Jeetje, wat een verhaal zeg! Heel veel sterkte gewenst, hoop dat alles op tijd geregeld is. En beterschap met jullie vriend.
  3. Josephine:
    21 maart 2018
    Wat vreselijk. Lees het nu 21 maart pas. Eerst Gepke en nu Jan.
    Daar zit je niet op te wachten in je vakantie.
    wens hem en Gepke heel veel sterkte en jullie natuurlijk ook.
    alvast een goede reis gewenst.