Baliflits 8 2018

Lieve allemaal, Vandaag was het de grote dag! Na een paar weken voorbereiding van alle dingen gaan we vandaag richting Agung! Nadat Ori en Renee gisteren alle levensmiddelen hadden besteld bij Lotte markt, 540 eieren, 50 pakken koffie, 55 liter olie, 55 kilo suiker, 150 kilo rijst, 800 pakjes instant mie, 53 stukjes dettol zeep en 72 pakjes waspoeder.konden we deze vandaag op gaan halen. Renee had gisteren het idee dat alles niet in de auto zou passen. Ori heeft een kennis van Java die een busje bezit en waar hij ook vaak mee naar Bali rijdt. Hij wist alleen niet of hij al terug naar Java was of nog op Bali verbleef, dit wist hij niet eerder dan vanochtend. Reneehad een slechte nacht gehad, tot Ori vanmorgen met het verlossende antwoord kwam dat de bus beschikbaar was. Ori was dan vanmorgen wel een kwartietje te laat, maar dat is hem helemaal vergeven. We vertrokken om kwart over 9 bij Bumas.omdat Ori bij de goederen auto in kon stappen, besloot Gerard om ook mee te gaan. Om tien uur waren we bij de Lotte markt. Een grote supermarkt, net als bij ons de Makro.                  Twee pallets met levensmiddelen stonden klaar. Zegt Gerardi is dit alles?  Toen het echter in de auto geladen moest worden, dacht meneer er wel een beetje anders over.  we moesten nog even op onze "vrachtwagen" wachten en reden rond kwart over tien richting Agung. We hadden aangegeven om de mensen, die het meest geleden hadden te verrassen met deze levensmiddelen. Deze mensen zitten al vanaf september in een opvangkamp. In dit kamp zitten 225 mensen. Meest ouderen en kinderen, die nog niet terug kunnen naar huis. Het is ongeveer twee uur rijden naar deze opvangplaats. Onderweg koffie gedronken bij een  warung. Hier stond een klein meisje met tekeningen van haar zusje, welke ze verkocht. Ze vroeg voor één tekening 50.000 roepia, maar we mochten wel tawarren"is afdingen" toen Roeland haar 10.000 bood, zei ze dat dat niet kon, dan leden ze schade. Prachtig hoe dit er uit kwam. Het tawarren ging nog even door en zo bereikten ze de prijs van twee voor 50.000 roepia. Ondertussen hadden de beide chauffers en Ori een heerlijke maaltijd verorberd. Soep en mie goreng met twee stokjes vis . Zag er erg goed uit, maar voor mij is zo'n maaltijd  meestal to spicy, dus alleen maar een glas hot water. Na een half uurtje zijn we weer opgestapt en zaten net op tijd weer in de auto, het regende weer pijpestelen. Na ongeveer een kwartiertje kwamen we aan op het punt waar het rayonhoofd ons zou op wachten. Ik denk dat het rayonhoofd gedacht heeft. Ik stuur wel even een afgevaardigde. Er kwam een andere op een motorbike, die ons zou vergezellen naar de plaats van bestemming. Aangezien we bij een "bakso tentje stonden geparkeerd, zei Renee, o wat zou ik zin hebben in Bakso. Bakso is een soepje met kippengehaktballetjes glasnoedels en groente in een heerlijke bouillon, wat extra chilsaus erbij en meneertje heeft gesmuld en nog maar een tweede bak besteld. Ondanks dat de chauffeurs en Ori nog maar net hadden gegeten, ging ook bij hen de Bakso er nog lekker in. Ook onze moterbiker lustte wel een kop Bakso. Toen op naar het laatste stuk. Nou als we onze gids niet hadden gehad, hadden we het nooit gevonden.als je zegt in de middle of nowhere, nou dan was dit het wel. Na veel gehobbel , we dachten dat de eieren al geklutst waren, kwamen we dan eindelijk bij de opvang aan. Onze komst was van te voren al aangekondigd. Iedereen stond al een beetje te wachten. Voor Renee werd gelukkig een krukje gebracht, zodat hij erbij kon gaan zitten. Renee en Gerard hadden voor de kinderen een envelop met inhoud klaargemaakt, welke Ori mocht uitdelen. Met een grote grijns op zijn gezicht deed hij dit met veel plezier. Op een gegeven moment komt hij bij een kindje wat maar een beentje had en ook aan zijn linkerhandje miste hij 2 vingers. Ori pakt het mannetje oliefdevol op zijn arm en hij vond het prima. Nadat hij weer terug gegeven werd aan zijn moeder , brak Ori uit in een enorme huilbui. Kom maar bij mama Hilly, die troost je wel. Ben ik met 4 mannen op pad en alle 4 waren ze erg geemotioneerd. Ja, wat doe je dan, je zegt tegen jezelf, dat kunnen we niet maken dus die tranen bewaren we voor later. Ondertussen werden de spulletjes uit de auto geladen. Gelukkig hadden ze veel handen die kwamen helpen en was de bus in een mum van tijd leeg. Het rayonhoofd  bedankte ons met een tas vol met Salak, oftewel met snakefruit , dit is een vrucht, die onder aan de stam van de boom groeit en goed werkt tegen diarree. Als je er tegelijk niet teveel van eet is het net een frisse appelsmaak en zul je geen last krijgen van verstopping. Ook hadden ze er nog 4 zakken boontjes bijgedaan. Deze maar in de keuken en aan Agus en aan de keuken op Bumas gegeven. Ze waren zeer dankbaar voor de royale gaven en waren blij dat er vanuit Belanda ook aan hen werd gedacht. Na nog een kleine fotosessie was het voor ons tijd om afscheid te nemen van hele blijde mensen. Wij zijn ontzettend dankbaar dat we dit hebben mogen doen.ik wil hierbij dan ook de gulle gevers bedanken , dat jullie dit mogelijk hebben gemaakt. De stralende gezichtjes met de holle ogen van zorg en vermoeidheid welke wij vandaag hebben gezien, zullen we niet snel vergeten. We hopen voor deze lieve mensen dat de Agung hun goed gezind  zal zijn en dat ze spoedig weer naar hun eigen huisjes zullen mogen terugkeren. Ze zullen weer opnieuw moeten starten, want alles thuisi is weg. Terugkijkend  op een zware emotinele dag hopen we dat er nog vele mensen zijn , die Bali niet langer links laten liggen, want de mensen hier hebben ons heel hard nodig.  Heel veel liefs uit het mooie en veilige Bali. P.s. Foto's volgen