Bali 2023

Hier dan de allerlaatste flitsen van Bali 2023. We zijn na een vlot verlopen reis weer helemaal thuis in Wolvega.  Gede en Made waren ruim op tijd bij Bumas. Na afscheid genomen te hebben van de aanwezige staff reden we rustig naar Denpasar naar het vliegveld. Hier was het razend druk. Gede parkeerde zijn auto dan ook half midden op de weg, waar nog een klein beetje ruimte was. Gauw een kruier gevraagd en ook snel de koffers uit de auto gehaald voor hij een bon te pakken kreeg. Afscheid genomen van onze lieve bonus- kinderen en beloofd om niet weer drie jaar weg te blijven. Nog even gezwaaid en weg waren ze!
Toen  we naar de vertrekhal liepen en na alle koffers en door de beveiliging hadden gedaan op naar de balie waar we nog in moesten checken. Hartstikke druk! Daar kwam ons een dame tegemoet die vroeg voor welke vlucht we kwamen. Amsterdam? Ja Amsterdam! We mochten met haar meelopen. Nou wat denk je dan? Extra controle! Niks geen extra controle. Ze loodste ons door de massa heen, direkt naar de balie! Daar vroeg ze ons of we onze handbagage mee wilden laten gaan in het laadruim. Het vliegtuig zat helemaal vol en ze voorzagen dus al ruimtegebrek in de handbagage bakken. De Ipad nog even in de andere handbagage gedaan. Ze gaven ons ruim de tijd! Toen vroeg ze of we nog een koffertje mee wilden geven in de laadruimte. Gepke haar Ipad eveneens overgepakt en zo waren we zomaar twee stuks handbagage lichter. Alles werd doorgelabeld, dus hoefden we op Singapore ons niet druk te maken om alles weer mee te sjouwen. Mogen ze volgend jaar weer doen. Op naar de douane, waar we er weer uitgepikt werden door rammelende bellen en rood licht. Natuurlijk ging het om onze nieuwe knietjes. Op Singapore hetzelfde ritueel. Ze kunnen in het ziekenhuis nog zo zeggen dat het geen probleem is met de verfijnde apparatuur. Nou elke keer werd ik eruit gepikt!!

De reis ging voorspoedig naar Singapore, al werden we bijna vergiftigd met onze maaltijd. Na 1 hap stonden we bijna in de brand! Zelfs mijn salade zat vol met rode pepers. Deze bakjes maar gauw weer dicht gedaan. Zelfs voor Roeland en Gepke was het te “ pedis”

We wilden niet slapen op dit eerste stuk, maar bij Roeland en Gep vielen toch de oogjes dicht. Ik heb het wel vol gehouden, terwijl zij de nachtbrakers zijn.

na een klein uurtje konden we weer instappen voor het lange stuk. Plus/ minus nog 13 uren vliegen. Het instappen ging redelijk snel en ik ben meteen in de slaapstand gaan zitten .Gepke had extra dekens gevraagd en gekregen. Me hier lekker ingewikkeld, in de hoop dat ik het niet zo koud zou hebben als op de heen weg.  Al gauw werd de maaltijd geserveerd. Maar om s’nachts twee uur te dineren sprak ons niet zo aan, zodat we lekker ingepakt bleven zitten met de ogen dicht. 
 Op Schiphol werden we afgehaald door Angelique en Kees.  Bij hun thuis nog even koffie met Hollands gebak  en een lekker broodje gegeten. De jongens nog heel even gezien en toen op naar Wolvega. Jacob en Maya kwamen Gep ophalen. Hier weer aan de koffie met heerlijke gevulde oranjekoek. ( meegenomen door Jacob en Maya) en de spekkoek geprobeerd. Heerlijk! Mirella en Harm kwamen met Zoë en Caitlyn langs met een prachtig voorjaarsboeket en de boodschapjes. Een fijne thuiskomst zoals altijd! 

Nog even een “ leuk” verhaaltje om te vertellen en wat ik al bijna vergeten was. Jaap en Janny wandelen veel en wat gebeurd er woensdagavond na een wandeling langs het strand. Ze lopen altijd binnendoor bij Gria Santrian. Was daar even naar de w.c. Geweest en was Janny kwijt, die was op zoek naar mooie plaatjes, om ze te fotograferen. Jaap ziet iets donkers en denkt dat het een pad is en loopt zo in een , achteraf bezien, vijver in. Tot aan zijn middel stond hij in het water tussen de grote vissen. Janny moest natuurlijk verschrikkelijk lachen, maar kreeg in de gaten dat hij zich toch wel enigzins bezeerd had. Wat schaafplekjes en wat blauwe plekken. Ze liepen terug naar Bumas en stiekem moest Janny nog steeds lachen en hoe? Wayan dacht dat Janny stond te huilen, klopt! Ze stond te huilen van het lachen. Natuurlijk werd er hartelijk meegelachen om dit waargebeurde verhaal. Bali wat zullen we jullie daar allemaal weer missen! Sampei Jumpa!