Baliflits 12

lieve thuisblijvers, hier dan weer de flitjes van deze week. Zondagavond naar Putu en Made geweest. We werden om 5 uur opgehaald door Nyoman. In zijn 20 jarige auto was plaats voor ons allemaal. We werken weer heel liefdevol ontvangen. Made stak eerst nog even wierook aan en vroeg in zijn gebed om ee gezegende avond. Nou dat is het zeker geworden eerst stonden er pannekoekjes en rijstdriehoekjes met kokos en  gulah java. Het voorgerechtje. Heerlijk! Toen kwam de wel bekende cornsoep op tafel. Dit is soep met mais en waterspinazie, een lekkere bouillonsoep. De hoofdmaaltijd bestond uit gado-gado, maiskoekjes, pittige worstjes, lever, kip en rijst, dit allemaal met liefde klaargemaakt, dus dit was weer smullen. Als nagerecht waren er honingbananen en Jackfruit. Ook kregen we nog een bananencake mee naar huis, omdat we bomvol waren. Een heel gezellige avond met hele lieve mensen. Made kwam meteen naasr me zitten en vroeg direkt naar mijn pols. Ook vroeg hij naar mijn leeftijd. Op mijn antwoord wat hij dacht hoe oud ik was, ik durf het bijna niet te vertellen, maar hij was zeer serieus anrwoordde hij. 50 or 51. Nou jullie begrijpen dat ik wel 20 centimeter groeide. Hij vertelde dat hun mensen er veel ouder uit zagen dan wij. Meestal is dat ook zo. Indo's zijn heel mooi als ze jong zijn, maar zo ineens zie je ze snel oud worden. We waren  om half negen weer thuis. We zoeken s'avonds vroeg ons nestje op, want we zijn ook weer vroeg uit de veren. Maandag kwamen Janny en Daan uit Leusden hier aan. Dinsdagmiddag samen koffie gedronken om 5 uur. Gezellig dat jullie er weer zijn  Daan en Janny! Nog even en Janny en Aldert zijn ook weer terug uit Australie. Woensdagmorgen eerst "lekker" gemasseerd, daarna heerlijk aquajoggen in ons mooie zwembad. We zijn geregeld met 6 personen en dan is het niet enkel joggen, maar ook veel verhalen uitwisselen, wie wat hebben gedaan de vorige dag. Over het algemeen hebben we hier hele gezellige mensen, met een enkele uitzondering. Wat te zeggen van een mevrouw, die de stoelen bij het zwembad allemaal aan de kant schoof, want mevrouw had ruimte nodig om haar heen. Ware het niet dat we hier een echtpaar hebben,waarvan de man ernstig ziek is geweest en  die altijd in de hoek liggen onder de bomen. Aan mevrouw werd de situatie uitgelegd en wat antwoordde dat secreet: als je zo ziek bent, kun je de vliegreis naar hier niet aan., dus dat is onzin. Wij weten wel beter, het was zijn grote wens van hem om nog een keer naar Bali te gaan.Toen de stoelen, er kunnen er wel acht staan, terug werden gezet, was mevrouw hevig gepikeerd. Ja, niet alle Hollanders zijn even lief, helaas. Zoals gewoonlijk gaan we na het ontbijt, rustig op ons gemak, de fiets pakken om naar het strand te gaan, hier treffen we dan weer andere mensen waar we een heleboel plezier mee hebben. Lekker lezen, zwemmen, dobberen, zonnebaden, een kaartje leggen, zingen, of zoals het 65 plussers betaamt, even een middagslaapje doen. Op het strand is altijd wel wat te beleven. Gisteren kregen we bezoek van twee politieagenten, die allemaal foto's maakten. Op mijn verzoek of ik een foto van hen mocht maken werd gretig ingestemd. Ze vonden het prachtig om met die gekke Belanders op de foto te gaan. Zaterdag komt de koning van Saoudi  Arabie hier met een gevolg van schrik niet 1500 man. Het vliegveld gaat dicht om deze mensen te ontvangen . Ze komen met 4 vliegtuigen en alles wordt in gereedheid gebracht, door overal controles te houden. Deze week vloog er een militaire helikopter langs het strand op ooghoogte vanonder de parasol, hooguit 20 meter voor onze neus langs. Jammer dat je dan zo gauw je fototoestel niet bij de hand hebt, want dat gaat zo snel. We denken dat  ze ondergebracht worden in het paleis van Soeharto of was het het paleis van Soekarno Renee, waar ik die  mand met bananen op de kop heb gehad?  Gerard jij wou graag een persoonlijke noot voor jou en Renee en voor Hans  en Lies. Nou daar komt hij dan: ondanks dat jullie er niet zijn, vermaken we ons prima, maar we hopen dat jullie ons volgend jaar toch weer willen vergezellen, want we missen jullie toch wel een beetje. Het koffieuurtje gaat gewoon door, de lekkere hapjes worden niet vergeten maar  ons dagelijkse praatje is er niet. Er wordt nog volop gerenoveerd en Ibu Mastra werkt nog elke dag hard mee. Ayu, die kleine uit de keuken werkt hier niet meer en ook Kalego van de tuin werkt ergens anders. Zal Putu van de housekeeping vragen, waar hij nu werkt, want dat is een zwager van haar. De kok, die stevige, heeft een motorbikeongeluk gehad en loopt er een beetje gehavend en mank bij, maar weer eens met de fles aloë vera gestrooid en de schaafplekken komen goed bij. Het  verkeer wordt hier steeds drukker en de chauffeurs brutaler , ze snijden je geregeld  af, maar zoals jullie weten, je moet alleen voor je kijken en net doen of je gek bent dan gaat het nog heel  Goed. Gisteravond weer eens op de markt gegeten, het was er druk en het stikte van de Belanders. Maar zoals altijd heel gezellig, ook hier tref je weer oude bekenden en nieuwe gezichten, die voorzichtig komen vragen wat je op je bord hebt. Verder hebben we hier ook geen nieuws, behalve misschien dat de weergoden ons nu goedgestemd  zijn en alleen s' nachts nog een buitje laten  vallen. Tot de volgende flits.