Baliflits 18

9 maart, nee het is 10 maart. Ik ben een beetje verdrietig want mijn hele verhaal van gisteren is verdwenen. Nu moet ik opnieuw beginnen en op dezelfde dag schrijven is makkelijker dan een dag erna, want ook vandaag hebben we weer allemaal indrukken opgedaan. Nou laat ik maar beginnen bij gistermorgen. Onze agenda gaf aan dat we vandaag naar de Borobudur gaan. Onderweg naar de Borobudur kwamen we de Meratikrater tegen. Deze krater is nog heel aktief en in 2010 is er een half dorp weggevaagd waarbij 260 doden zijn gevallen. Dit dorp zijn ze nog steeds aan het opbouwen. Ook zijn er zo lavarivieren ontstaan. Van de lava worden weer verschillende produkten gemaakt zoals vaasjes,asbakken en andere kleine en grote dingen. Bij de Merapikrater staat nog een krater. Kraters staan altijd met zijn tweeen. Ook kwamen we een hele mooie Chinese begraafplaats  tegen. Dit is toch heel veel uitgebreider dan de islamitische begraafplaatsen. Ze bouwen er kleine en grotere huisjes omheen. Hoe groter hoe rijker. In de buurt van de Borobudur zijn veel rivieren en hier wordt veel geraft. Eindelijk kwamen we dan bij de Borobudur. De Borobudur is geen tempel, maar bestaat uit stupa's bij een tempel wordt geofferd en hier dus niet. Eenmaal binnen, kregen we een gids toegewezen. Trisno was zijn naam. Hij sprak goed nederlands en wist ook veel van de planten en bomen, die in de grote tuin groeien. De borobudur moet je een keer in je leven hebben gezien. Net als de prabanam heel indrukwekkend. Je voelt je zo klein als je daar tussen die enorme bouwsels staat. Onze gids wist ons via een zijpaadje tussen de verkopers door te loodsen. Hier staat anderhalve kilometer kraampjes. Gelukkig hoefden we die niet helemaal door. De verkopers die ons aanspraken waren heel vasthoudend, ik hou daar niet zo erg van. Gewoon dus doorlopen met de gids, dan ben je er het snelste af.Nu op naar het waterpaleis, oftewel wat er van over is . Door een aardbeving is alles verwoest. Bij het Waterpaleis staan twee bomen zo'n 10 meter uit elkaar en als het je lukt om daar geblinddoekt tussen door te lopen brengt dat geluk. Onze Cucuk heeft het drie keer geprobeerd en het is maar 1 keer gelukt. Het lijkt heel gemakkelijk, maar dat is het dus niet. Hierna gingen we naar een grote overdekte markt. Ik moest nog weer even rekverband hebben, dus op naar de apotheek. We zijn al bij verscheidene apotheken geweest en ook hier maar weer twee op voorraad. Zo komen we net uit en dan gooi ik ze op Bumas wel even door een sopje. In het grote Yogyakarta rijden nog honderden bedjaks rond. Dit zijn fietsen met een bakje voorop, waar je je door de stad kunt laten rijden. Wij hebben met zijn allen in een Andong een ritje gemaakt door de stad. Heel leuk. Zo zie je de stad ook van een andere kant. Een Andong is een paard en wagentje.( zie foto's) s' middags begonnen de eerste klachten binnen te komen over spierpijn, ik dacht dat ik getrainde mensen bij me had, want ik heb ze in het zwembad heel hard laten werken met jumping jacks en de benen goed hoog optrekken enz. Hebben ze nog niet genoeg getraind. Volgende week nog maar harder aanpakken. Trap lopen blijft dus zwaar en we hebben de afgelopen dagen veel traptreden gezien. We hebben midden in Yogyakarta geluncht in een tentje tegenover het Ibishotel, bleek dat Renee hier jaren geleden had gelogeerd. Om vier uur waren we weer terug in ons hotel een kopje koffie gedronken en toen was het ook al weer tijd om ons op te knappen voor het diner. Dat hebben we genoten in  een warung  dichtbij het hotel. Om negen uur naar bed gegaan. We moesten onze koffers om negen uur beneden hebben staan, omdat we met de trein naar Jambong gaan en de auto al eerder vertrok. Om kwart voor negen was de chauffeur er al en kon alles in de bus.