Baliflits 8.

 hallo lieverds, hier zijn we dan weer. Terug van Lovina. Ik was bij dinsdag gebleven. Dinsdagmorgen ging de wekker om half zes, voor alle zekerheid hebben we ons ook laten wekken. Om zes uur moesten we op het strand zijn, waar onze boot ons op zou pikken om naar de dolfijnen te gaan. Om zes uur is het nog donker. Heel stil zijn we naar het strand gelopen, want de andere gasten slapen dan nog. Op het strand gekomen zei de nachtwaker dat er nog twee mensen meegingen. Op een gegeven moment komen er twee dames" Japanners " aan gelopen in spijkerbroek en sportschoenen, sokken aan. lachen natuurlijk. Want je moet eerst een stukje door het water banjeren om in het bootje te stappen. Achteraf bleek dat wij een andere boot hadden dan wij. Onze boot heette de "fullpower" met een blote zeemeermin op de boeg, nou jongens wie doet je wat. We hebben opnieuw geluk gehad en enorm veel dolfijnen gezien. Groot, klein, in hele scholen, meestal met zijn tweeën of vieren, een enkele keer alleen. Het blijft moeilijk om foto's van deze prachtige dieren te maken, ze spelen echt een spelletje. Voor je de knop hebt ingedrukt duiken ze al weer onder water. Maar het blijft een schitterend gezicht. Ook al die boten. Het leek wel de invasie van Normandië zo Gepke het noemt. Op een gegeven moment zeg ik tegen de anderen, moet je nou eens kijken, vaart er een boot langszij met de naam : FRIESLAND niet te geloven toch. Ben je duizenden kilometers van huis, kom je zo iets tegen op de grote Java zee. Na dik 2 uur op het water te zijn geweest, de zon begon al behoorlijk te branden waren we om kwart over acht weer bij het hotel. We moesten nu een stukje verder lopen door het water en al had ik een broek aan tot de knieën, dat bleek nog te lang. Broekspijpen nat ,die woensdag nog niet droog waren. Eerst  zouden we douchen, maar in de badkamer aangekomen lagen er allemaal bijen in de badkamer. Ze leken wel bedwelmd, maar leefden nog wel. Er omheen gelopen en toch maar eerst gedoucht. Toen de house-keeping er bij gehaald, die jongen ging direct op zoek en ja hoor een bijennest boven in het plafond. Ze hebben alles opgeruimd en ontsmet, maar na het ontbijt lag de badkamer weer vol. De jongens opnieuw erbij gehaald en duizend excuses, terwijl zij er ook niets aan konden doen. Om tien uur zou onze  chauffeur weer voor staan, toen we in de foyer de manager tegen. Ik had in de prospectus gelezen dat de staff ook muziek en dansavonden organiseerden en vroeg  wanneer ze gingen optreden. Nou dat was dus op zaterdag, toen zei hij misschien kan ik voor vanavond nog iets organiseren. Inmiddels was  onze Bob Bali gearriveerd. Hij heeft ons een onvergetelijke mooi binnenland laten zien, waar geen toerist normaal komt. Bob heeft vroeger in de kruidnagelbomen gewerkt en weet precies welke familie rijk of arm is. We zijn bij de bamboeboeren geweest, waar ze de plafonds vlechten en dit proces kon je vanaf het begin bekijken. Ze hadden bamboestokken van 3 meter gezaagd en deze worden met een heel scherp mes gespleten totdat ze hele smalle stroken hebben.  De bovenkant van de stroken wordt gebruikt voor het vlechten en de onderkant wordt gebruikt voor stookhout. De matten worden met 4 en drie stroken gevlochten  ik zal je vertellen dat dit loodzwaar werk is, want de bamboe is verschrikkelijk scherp. Deze jongens hebben veel littekens op armen en benen. Ze verdienen ongeveer twee euro per dag. Deze konden dus wel een donatie gebruiken. Uit de foto's zullen jullie kunnen zien hoe blij ze hier mee waren. We vervolgden onze weg naar de bamboevlechterij hoger in de bergen. Hier werden manden en mandjes gemaakt, welke de vrouwen dragen op hun hoofd en waar ze de offeringen in doen. Deze mensen zijn volgens onze Bob niet arm, we mochten wel iets kopen, maar een donatie was niet nodig. We hebben hier wel lekkere balletjes gekocht, zelfgemaakt en heel lekker. Na nog wat te hebben gedronken zijn Gepke Roeland en ik een stukje gaan lopen door de kruidnagelbossen. Jan is geopereerd aan de knie en die ging met de auto omhoog. Het is verrekte zwaar lopen als je zo steil moet lopen, maar in de bergen is het een stuk koeler dan beneden. Bob wachtte ons op op een hoek en daar zijn we weer ingestapt om na 300 meter weer uit te stappen. Hier was een huisje waar nog ouderwets werd gewoond. Drie hokjes van 3 meter bij anderhalf. De een was de keuken, de twee andere slaapkamers van de ouders en een van de zoon van 22 jaar. Die " woonde " dus op zichzelf op zo' n meter afstand van zijn ouders. Ja, mensen het is hier nog heel primitief. Het zag er verder keurig uit. Het erf was keurig aangeveegd. Foto's spreken voor zichzelf. We hebben enorm genoten. Toen werd het tijd om weer af te dalen om naar Bob zijn huis te gaan om koffie, waar de drie medepassagiers zich zeer op verheugden. Ook hier nog primitief, maar wel lekkere Balikoffie en heerlijke papaja's. Hier hebben Gepke en ik nog een healing van onze Bob gehad. Bob moest om twee uur weer op zijn werk zijn en heeft ons bij ons hotel afgezet. Een heerlijke knul, die we in ons hart hebben gesloten. Roeland heeft nog een massage met een scrubbeurtgenomen bij het hotel en jan is een poosje gaan liggen. Gep en ik hebben bij het zwembad gelegen om onze indrukken te verwerken. S'avonds zaten we in de eetzaal aan het strand te eten, toen plotseling Micky onze manager aan kwam lopen met nog drie muzikanten en ze hebben ons getrakteerd op mooie muziek met zang. We waren al bijna vergeten wat hij s'morgens ons had beloofd. Hijzelf had een hele mooie stem en die Indische liederen zijn over het algemeen heel rustig . Zo werd ons diner een feestje. Hij kondigde ook nog even aan, dat een van de gasten wekenlang rondjes in het zwembad had gezwommen om te trainen en de volgende dag van Lovina naar het hotel te zwemmen. Dit is ongeveer twee en een halve kilometer. Ze is om acht uur in het water gegaan en kwam nog voor negenen aan.ze werd met muziek van de staff en veel tamtam van de gasten verwelkomd. Geweldig zo de gasten met haar meeleefden. Een mevrouw die heel goed kon tekenen had een oorkonde gemaakt met het bootje dat haar begeleidde. Geweldig! Het was voor ons alweer de laatste dag in Lovina en onze chauffeur uit Sanur stond om kwart over elf bij het hotel. We werden uitgezwaaid door vele mensen. Terwijl we hier toch maar drie dagen hier zijn geweest. Op de terugweg begon het een beetje te regenen. Na een uurtje gingen we lunchen en Made onze chauffeur had een prachtig plekje uitgezocht, boven op een berg. Het was een hele klim, maar het uitzicht was adembenemend. Volgens Made was het goed dat trapklimmen, daar werden we volgens hem hongerig van. Toen de lunch op tafel kwam, begon het steeds mistiger te worden, we zaten letterlijk met het hoofd in de wolken. Later begon het verschrikkelijk te regenen. En bij regen worden de treden van de trappen spekglad. We dachten dat wordt dus hati-Haïti, maar onze chauffeur had ons lekker te pakken gehad. Hij kon gewoon om de berg heenrijden en zo konden we zelfs onder een carport instappen, hij moest verschrikkelijk lachen om onze verbaasde gezichten. Eenmaal onderweg was het toch wel heel mistig, maar Made reed heel rustig. Op een gegeven moment begon het ongelofelijk hard te regenen, een echte tropische regenbui. Dit heeft geduurd tot we in Denpasar kwamen. onderweg nog gestopt voor Durian en andere lekkere vruchten.In Denpasar hebben we bij de Holland backery heerlijke hapjes gehaald ook voor onze vakantievrienden in het hotel. Mem Gepke heeft koffie gezet en daar hebben we heerlijk gesmuld van die lekkere Balinese hapjes. Vandaag hebben we een rustig dagje aan het strand doorgebracht met als hoogtepunt de durianparty,want ja dat eet je met een groep. Heerlijk! Lieverds deze baliflits bevatte veel flitsjes. We hopen dat jullie meegenoten hebben van ons tripje. Voor nu welterusten van onze kant. Liefs Roeland en Hilly. P.S.Zoë en caitlyn wat hebben jullie een prachtig rapport. Deze kwamen net nog even binnen. Ook Daan had een heel mooi rapport. Goed hoor! Dikke kus van opa en oma.