Baliflitsen

Lieve familie en vrienden.

hier dan onze eerste Bali flits. Zondagmorgen om twaalf uur weggereden uit Wolvega , na eerst een lekke band te hebben gewisseld bij de Woco die ons gelukkig wilde helpen op zondag. Om kwart voor twee waren we in kudelstaart. Na een gezellige middag hebben Kees en Angelique ons naar Schiphol gebracht. Angelique had thuis  ons al ingecheckt dus ging alles heel gemakkelijk tot we bij de kofffer band kwamen. De eerste koffer was 1 ons te zwaar. Toen maar een paar theedoeken overgepakt in de handbagage. Zo konden we weer verder. Naar de handbagage werd niet eens gevraagd. Als je zelf de boardingkaarten uitprint moet je dat in kleur afprinten al is hij zwart/wit, alweer wat geleerd.anders leest hij de code niet bij de koffers. Dus werd hij daar opnieuw uitgeprint. Alles ging van een leien dakje. We hebben nog even geshopt (even  wat chocola) gescoord voor de housekeeping. Toen zijn we een broodje gaan eten en  toen was het al tijd om te boarden. We zaten achteraan in het vliegtuig met ee minpuntje, de stoelen konden helaas maar een klein stukje achterover. Voor Roeland heel vervelend, voor mij minder ,want er zat niemand voor me. Na de maaltijd heerlijk in mijn dekentje gekropen een melatonine ingenomen en lekker gaan slapen. Zover je het slapen kunt noemen, zo nu en dan flinke turbulentie nou dan gaan de oogjes wel even open. Ik had een hele leuke jongen naast me zitten. (Hij kon mijn zoon zijn.)Hij kwam uit Kintamana maar werkte al 5 jaar in Amerika. Ging nu voor drie maanden naar huis. Hij was doodmoe want hij moest eerst in Londen 3 uur wachten, daarna 8 uur in Amsterdam. Dus voor wij instapten was hij al een dag onderweg. Ook vanaf Singapore zat hij weer naast me. Op Denpasar kreeg ik een dikke zoen van hem, omdat ik hem een flesje water onderweg had gegeven en bedankte voor de fijne vlucht samen. Nou als dat geen goed begin was, dan weet ik het niet meer. Op Denpasar aangekomen moesten we lang op onze koffers wachten. Verder ging het vrij snel, we hadden natuurlijk onze visums al. Ook bij de douane hoefden de koffers alleen maar door de scan. Toen op zoek naar. Made en Gede . Niet te vinden. Het is een heel nieuw vliegveld dus moeilijk te overzien. Toen maar een taxi genomen na veel tawarren( afdingen) we hadden een taxi zonder meter en dat wilde ik niet,maar er was geen andere te vinden. Niemand had een meter. Toen we in Sanur kwamen ging  hij van de grote weg af en draaide de desa in. Dit  was een heel smal straatje, dus had ik wel iets van wat is dit nou? Gelukkig zijn we hier vaker geweest en wisten we waar we waren. Maar als je hier voor het eerst komt zou je je doodschrikken   Anita en Wim, Jan en Gepke zaten ons al op te wachten. Ook het personeel natuurlijk. Toen kregen we het nare bericht te horen dat Egon in de nacht van zaterdag op zondag was overleden. Egon en Ria troffen we elk jaar hier op Bali . Het zijn Canadese Nederlanders. Vrienden van Wim en Anita en ja dat is toch wel even een domper. Vanuit Bumas wilden we even naar made en Gede bellen, maar dat was niet meer nodig, ze hadden vanuit Bumas al gebeld. Made had mijn mail niet gekregen en wist niet wat ze hoorde. Ze dachten dat we in februari kwamen. Gistermorgen bij het ontbijt kwamen ze met duizend sorry,sorry. En een heel groot bloemstuk ,zodat de mensen hier dachten dat er iemand jarig was. Gisteravond lekker met ons gezinnetje bij monalisa gegeten. Genoten van Sintya, ze is enorm gegroeid. Ze is zeker zo groot als Zoë . De schoentjes pasten goed. Morgen gaan we met Gede naar Denpasar voor fietsen, zou vandaag maar er waren gasten die een dagtrip wilden en dan gaat het werk voor! We liggen nu lekker bij het zwembad. Roeland ligt alweer te slapen. Een dikke knuffel vanuit het prachtige Bali.