Baliflits 2019 nummer 1

Goedemorgen allemaal,

hier dan weer de eerste flits vanaf Bali.

gistermiddag om half 1 zijn we richting Kudelstaart gegaan, waar we  nog even bij Angelique en Kees en de kinderen  een broodje hebben  gegeten. Om kwart over vijf heeft Kees ons naar Schiphol gebracht, waar ook Jan en Gepke net aan kwamen lopen. Perfecte timing dus.  Hun zoon was al om de rolstoel gaan kijken, want Jan loopt nog niet zo goed. Het voordeel van een rolstoel is, dat je overal wat gemakkelijker doorheen bent. Dat hebben we gisteren dus ook weer ervaren. Jan  in  de  rolstoel gezet en ons avontuur kon beginnen.  Alle bagage op de karen op naar de bagageband. Je kunt bij KLM ook zelf je koffers in de kooien zetten, maar van Gerard en Renee geleerd, dat je beter gewoon naar de balie kunt gaan, omdat ze dan ook nog weleens handbagage mee doen met de koffers. En handbagage hadden we, want alle gekregen  kleren moesten natuurlijk ook mee.  Zoals gezegd gingen ook twee van onze “ handbagage” koffertjes mee in het ruim. De jonge steward was heel behulpzaam.  Dus die 2 keer 12 kilo waren we dan ook kwijt tot DenPasar. Een hele opluchting, want in Singapore moet je alle handbagage meenemen uit het vliegtuig. Alles ging dus gesmeerd. Bij de douane moesten ze nog even in de andere handbagage kijken, waar de I pads inzaten, die moesten ereven uit en toen konden we gaan. Even een mededeling tussendoor. Onze bagage was precies goed. Een koffer van 23.2 en de andere 22.5.  Het is altijd moeilijk wegen thuis en elke  weegschaal is weer anders.

Nog even wat chocolade voor de house-keeping gekocht, wat boekjes en een fles Campari voor Ella,  toen op zoek naar Harm en Marijke die al vanaf half drie op Schiphol rondzwalkten, omdat zoonlief naar de wedstrijd Ajax-Heerenveen ging. En om nou twee keer naar Amsterdam te rijden ook onzin was. Ze konden hun bagage direkt om half drie al kwijt en ja dan zijn die kooien wel gemakkelijk. Met zijn zessen nog wat gedronken en toen was het ook al weer tijd om naar de gate te gaan. Rolstoelgebruikers gaan voor, dus konden we zo doorlopen naar voren. Marijke was door het rondzwalken doodmoe en er werd voor haar ook een rolstoel geregeld. Ze heeft nu gezien hoe gemakkelijk dit allemaal gaat, ze wilde dit nog steeds niet. Het is ook wel een hele stap om dit te doen.( ik heb er alle ervaring mee) maar het is zoveel makkelijker. Marij heeft jaren geleden een herseninfarct gehad en er blijven altijd restverschijnselen over, zoals bij haar het moeilijke lopen.

al gauw konden we boarden en kon de lange zit beginnen.  

Mijn buik was anderhalf uur voor de landing weer eens opstandig, zodat ik in die tijd de w.c.‘ maar eens heb geinspecteerd.  Nou die kwamen er niet zo goed af. Er waren meer mensen aan boord met opstandige  buiken en dat is niet zo fijn , helemaal niet als jejezelf niet lekker voelt.

in Singapore aangekomen linea recta naar de toiletten, daar nog iets ” leuks“ meegemaakt. Zoals overal staan er rijen voor de dames- wc ‘s,  Gepke wilde ook nog graag even en de rolstoelbegeleider liet haar naar de gehandicapten w.c. gaan. ( weer een voordeel)  zit ze bijna, gaat de deur open.   Die deur werkte blijkbaar op beweging en steeds ging die open en dicht. Gep er weer uit, maar de volgende toilettengroep was verderop en we moesten al weer boarden.

Hier waren ze iets lastger bij de controle, ik had een flesje water in mijn tas en volgens haar zaren er twee in en die moesten we dus inleveren. Hele tas over de kop gehaald, maar er kwam natuurlijk geen tweede fles uit.

Nee zegt Gep, ik had twee in mijn tas en die werden leeggegooid en de lege flesjes kreeg ze terug. Nou mijn volle flesje heeft ze gehouden  hoor!

weer verder op  weg naar de gate, waar we een up- grading kregen. weer door de rolstoel natuurlijk.

het laatste stuk van goed 2 uren hebben we dus in luxe door gebracht. Veel beenruimte! Zat nog 1 nadeeltje aan, door de up-grade hadden ze mijn lactose-vrije maaltijd , dachten ze, uitgedeeld. Ze deden enorm hun best om me nog iets anders aan te bieden. Hun uitgelegd wat mijn problemen waren en omdat ik op de eerste vlucht er alles weereens uitgegooid had, ik het niet aandurfde om een andere maaltijd te eten. Ik had al niet zoveel trek, maar wonder boven wonder kwam toch nog de lactosevrije maaltijd boven water.  Heb er helaas niet veel van gemaakt, maar Roeland heeft gesmuld!  Het eten was prima! Dat kan ik niet altijd zeggen van de vliegtuigmaaltijden, maar dit was echt heel goed!. Precies op tijd kwamen we op DenPasar aan, maar wel in de stromende regen.  Onze chauffeurs stonden ons al op te wachten. De koffers waren er ook redelijk snel, dus konden we  gauw naar het hotel. 

waren wij in de chaos die er op het vliegveld was, er al redelijk snel uit, de auto van Jan en Gepke liet nogal wat op zich wachten. Wat bleek: de auto van Nyoman wilde niet meer starten. Die waren zeker een uur na ons bij Bumas ze waren maar met de taxi gegaan, die de weg niet wist in Sanur. Dwars door de kampong heen, zodat Gep ook de weg kwijt was. Nee zegt ze, dit is Bumas nier, want ze kwamen van de hele andere kant en dan in het pikkedonker.

zoals gewoonlijk werden we weer heel hartelijk ontvangen met een Welcome home. Hetis ook echt thuiskomen, al hebben we een andere kamer. Heerlijk geslapen vannacht en nu op naar het ontbijt.