Baliflits 15

Hallo luitjes. Daar zijn we dan weer even. Woensdagmorgen prachtig mooi weer. Dus lekker naar het strand. Heerlijk gezwommen in hoog water. Want s, middags trekken ze hier de stop eruit. Toen een boek gepakt en lekker gaan lezen. Om half vier begon het wat donker te worden. Een prachtige lucht overigens. We dachten dit waait wel over. Maar helaas in een mum van tijd begon het te waaien en te waaien, we moesten alles vasthouden, want alles waaide letterlijk om je oren. De strandmatjes de parasols en zelfs een stenen tafel werd omgeblazen . We hebben eerst de boel veilig gesteld en toen de strandbaas geholpen om alles weer bij elkaar te zoeken. Je kunt je niet voorstellen hoe snel zo iets opkomt. De wolken rolden gewoon over elkaar heen. We hebben met zijn allen beschutting gevonden in de kleine warung van Nyoman en zijn vrouw. Allemaal kleddernat. Ik heb van een mevrouw uit Hoogeveen een sarong om gekregen omdat ik het ( lach niet) steenkoud had. Toen de wind en regen een beetje minder werd zijn we met Wim en Anita naar huis gefietst. Om zes uur moesten we klaar staan om naar Putu te gaan. Nou dat was me een feestje. Eerst met z'n allen bij tuinman Nyoman in de auto. Reed hij een straatje in waar we door de tornado niet meer langs konden, als je weet hoe smal die straatjes hier zijn, nou dan weet je, hoe moeilijk het is om te keren. Gelukkig hadden we grote mannen uit de auto gestuurd om  goeg uit te kijken, en was een mevrouw zo vriendelijk om een grote bloempot aan de kant te zetten. Opnieuw op weg naar Putu , waar we met kwartiertje aankwamen. Ze stond ons al op te wachten met haar man en kinderen. Omdat er geen stoelen zijn in zo'n kleine warung moesten we in kleermakerszit zitten. Aangezien mijn knieën dit niet willen, pakten ze er nog een bankje bij waar de kneusjes konden zitten. Met lekkere hapjes werd de tafel gevuld. Wat we niet wisten dat we daarna naar hun huis gingen en daar hebben we kennis gemaakt met de hele familie. Hier wonen ze met veel mensen samen.op zich natuurlijk niet slecht, want alles wordt met elkaar gedaan. Putu haar schoonzuster had fantastisch gekookt en sommige mensen hebben niet gegeten, maar gevreten. Misschien kan ik wat foto's meesturen via Wim zijn computer. Nadat onze magen flink gevuld waren hebben we afscheid genomen van onze nieuwe familie. Zo benoemde Putu, s zwager ons. We hebben nog even gekeken bij de Ocho, ocho( dit is een grote pop die ze maken voor de optocht die wordt gehouden op de avond voor Nyepi). Nyepi is de naam voor nieuwjaar. Dat maken we dit jaar niet mee,want dat valt dit jaar op 31 maart en zijn we al lang en breed weer thuis. Toen weer op naar Sanur . We hebben een heerlijke avond gehad, daar waren we het allemaal over eens. Voor herhaling vatbaar.. Donderdagmorgen bleef het lang donker. Reden: het regende nogal. De eerste keer dat we niet hebben gezwommen. Om negen uur aan de ontbijttafel en om tien uur zijn de dames naar Denpasar vertrokken voor een small shopping. We hadden vorig jaar een adresje gekregen waar je leuke hebbedingetjes kunt kopen. Hier shoppen vooral de locals en daar houden we wel van. Rond half een waren we weer terug en het miezerde nog steeds. Om half drie werd het iets droger en zijn we samen een tosti gaan eten en daarna een eind gaan fietsen. Even bij onze strandbaas langs gegaan om een drankje en even gevraagd of alles weer in orde was. Hij had de drie parasols die kapot gewaaid waren al weer gemaakt . Twee strandtentjes verderop was een boom op de warung gewaaid. Deze waren ze nog aan het opruimen. Ook hing er nog een parasol in de boom. Leuk voor Nick zo'n parasol boven zijn hut. Vanavond bij Samping gegeten. Dit is de schoonzoon van onze strandbaas. Ze hebben heerlijk Indonesisch eten en zijn vrouw kookt zelf. De prijzen zijn heel goed betaalbaar. Nu is het inmiddels voor ons al weer bedtijd. Morgen gaan we weer verder.