Baliflits 16 deel 2

zo daar ben ik weer. Mijn flits werd te lang, vandaar deel 2. Woensdagmorgen hebben we onze oefeningen in het zwembad overgeslagen, omdat we om half negen werden opgepikt. Made belde om half negen nog even of de auto er al was. Altijd bezorgd! Lievere pleegkinderen kunnen we ons niet wensen. We werden eerst naar het kantoortje van Scoot gebracht waar  Gede voor ons de boot had gereserveerd. Hier moesten we eerst betalen en kregen we een sticker uitgereikt die we op de borst moesten plakken. We kregen een sticker met Gili T erop. Er was een klein foutje gemaakt, ik zeg tegen Roeland we gaan toch naar Gili Air. Andere sticker gekregen en toen konden we weer verder. Weer in de auto en neer het strand. Daar aangekomen moesten we nog een half uurtje wachten om in te schepen. We moesten een eindje door het water banjeren en onze schoenen/slippers werden in een krat verzameld, we mochten dus op blote voeten aan boord zitten. We gingen eerst naar Lembognan, de boot was nog niet helemaal vol, we konden dus ruim zitten. Het bonkte behoorlijk, dus erg comfortabel was het nog niet. En ondanks de temperatuur had ik koude voeten. Op Lembognan aangekomen gingen er mensen van boord en werden er nieuwe ingeladen ingeladen. We hadden weer geluk want we konden weer met zijn vieren blijven zitten. De reis ging nu eerst naar Lombok. Tussen Lembognan en Lombok werden we getrakteerd op een versnapering en een flesje water. ( zal wel bij de prijs inbegrepen hebben gezeten). We kwamen aan bij  de haven van Senggiggi Beach . Bekend plekje, waar we afgelopen zomer ook zijn geweest. Mooie herinneringen  (Kaken) ook hier weer wisseling van de wacht. Nu hadden  we de pech dat er meer mensen op de boot kwamen dan er af gingen en kregen we medepassagiers naast ons zitten. Op zich geen probleem, maar onze medemensen zaten een beetje te mopperen omdat ze dachten dat ze rechtstreeks naar Lembognan zouden gaan. Nee dus, we gingen nu naar Trawangan. Op Trawangan aangekomen hadden we een overstap op een kleinere boot naar Gili Air. We zouden over vijf minuten weer verdergaan, maar nu bleek het dat er een paar mensen het eiland waren opgegaan om iets te eten. Toen de club eindelijk compleet was, werd er koers gezet naar GiliAir. De  Lombok Strait  tussen Trawangan en GiliAir was behoorlijk ruw. Met de snelheid waar we mee overgezet werden vloog ons het water om de oren. Maar goed dat we de ramen dicht hadden gedaan. We hebben heel wat water gezien van de grote Bali zee, met zo nu en dan land in zicht. Op GiliAir  aangekomen stonden de cidomo's , dit zijn paard met wagentjes op twee wielen, al klaar om on s naar de "andere kant " van het eiland te brengen. Daar aangekomen waren we in eerste instantie blij met ons plekje, maar op de kamer aangekomen, was dat gauw over. De kamers waren best goed en groot, maar onze kamer stonk ontzettend . De airco aangezet, maar ook dat hielp niet. Airco lager gezet, maat de stank bleef. eerst maar wat gaan eten, na de lunch is Wim gaan rusten, want hij werd verkouden en had keelpijn, wij hebben toen de badpakken aangetrokken en zijn naar het zwembad gegaan, daar werd ons duidelijk dat Hotel Gili air een en al vergane glorie was. Er was geen strandbed meer intact. Alles was letterlijk kapot. Toch nog een poosje zo goed en zo kwaad als het kon aan het zwembad gelegen. Ook het zwembad was vies en kapot. En al klagen we niet gauw, dit ging ons toch ook wel een beetje te ver. Toen onze kamer nog steeds stonk toen de airco al uren had gedraaid, voelde ik me toch ook niet erg thuis. Het plekje was schitterend, echt  back to THE nature. S'avonds zijn we een eindje gaan lopen om te dineren en zijn Roeland en Anita bij verschillende andere hotelletjes langs gegaan om te vragen of ze nog kamers vrij hadden. Sommigen zaten al vol, vooral omdat het morgen Neypi is, dit is Balinees Nieuwjaar. Een dag waar je niet buiten het hotel mag komen. Velen ontvluchten Bali deze dag. Er komt zelfs geen vliegtuig in of uit. Daarom zitten deze eilandjes vaak vol. Anita en Roeland hebben toch nog iets gevonden waar we 3 nachten konden logeren. Een nacht dus in GiliAir hotel. Toen we s'avonds in bed stapten, rook het beddengoed ook nog heel muf. We hadden alleen maar een laken en we hebben het ,lach niet, hartstikke koud gehad. En aangezien ik niet tegen deze luchtjes kan, heb ik zeer slecht geslapen. Om half zeven opgestaan en lekker naar het strand gelopen. Heerlijk zo'n rust. Geen mens nog op het strand te vinden. De vogels en de bijen zijn alleen nog maar wakker. Dat is pas genieten. Het ontbijt was trouwens keurig verzorgd. We konden van alles bestellen, tot croissantjes toe. Toen mijn buik weer eens begon op te spelen ben ik terug gegaan naar onze kamer, spulletjes ingepakt en nog flink gebruik gemaakt van het toilet. Na afgerekend te hebben zijn we om tien uur naar Sandy Beach vertrokken. Het hotel ligt naast het Gili air hotel. We hebben de koffers over het hek gezet en hebben onze intrek genomen in onze nieuwe kamers. Ze zijn wel iets kleiner en de tuin is veel kleiner, maar we zitten heerlijk aan zee. We zullen proberen een paar foto,s mee te sturen. Nadat mijn buik een beetje rustiger is geworden zijn we ,s'middags om half drie het eiland rond gelopen. We zijn drie uren onderweg geweest. Veel andere accommodaties bekeken, voor een volgende keer en heerlijk uitgewaaid aan het strand. En natuurlijk aan onze opdracht voldaan om in ieder geval een paar slippers compleet te maken. Helemaal gelukt, een boom vol